KATALIZATOR
Katalizator jest definiowany jako uczestnik reakcji chemicznej, który nie ulega trwałej przemianie chemicznej (zużyciu). Utlenianie LZO jest reakcją chemiczną pomiędzy węglowodorami a tlenem tworzącą dwutlenek węgla i wodę. W obecności katalizatora reakcja ta odbywa się w niższej temperaturze w stosunku do reakcji bez katalizatora.
W przemysłowych zastosowaniach mieszanina powietrza i octanu etylu, która przechodzi przez złoże katalizatora reaguje w temp. 250-300 °C (99% konwersji). Bez katalizatora, temperatura ta musi być zwiększona do 900-1000 °C, aby uzyskać tą samą wydajność konwersji.
Zasada działania?
Określona ilość powietrza zostaje wymieszana z niewielką ilością węglowodorów (LZO). Na poziomie molekularnym są w niej cząsteczki azotu, tlenu i węglowodorów przemieszczające się w przypadkowej kolejności. Kiedy zderzają się cząsteczki tlenu i węglowodorów, to dochodzi do reakcji reakcja tworzącej cząsteczki wody i dwutlenku węgla. Jeśli prędkość cząsteczek zwiększa się to liczba zderzeń na sekundę wzrasta. Prędkość cząsteczek określana jest przez temperaturę. A zatem, im wyższa temperatura, tym szybsze są zachodzące reakcje.
Jeżeli cząsteczki umieściłoby się na powierzchni ciała stałego, to prawdopodobieństwo zderzenia cząsteczek zwiększy się, a prędkość zachodzenia reakcji zostanie utrzymana. Taką powierzchnię nazywamy katalizatorem. Rolą powierzchni jest przyciągnięcie tlenu i węglowodorów. Po zakończeniu reakcji ważne jest aby jej produkty (woda i dwutlenek węgla) pozostawiły miejsce dla nowych cząsteczek tlenu i węglowodorów.